Bêjin çiyakê min bila bêriya min neke

 

Di ber guhê çiyakê min de bêjin
Bila ewqas bêriya min nekê
Singa min a çepê ku firiya bû bi gulleyekê re
Goristan e vêga ji wê perperîka şîn re
Û fera dilê min di bin zinarekî de
Guldank e ji taya Nêrgizê re
Çi bikim hîna girêka kor e ev çîrok
Stêrka ji xwînê ye welat.
 
Eger hat û eza parzinkirî ji pelkên gwîzê qerimîm
Li xerîbiyê
Wê ev tenêbûna bi serpûşa mor î qedîfeyî
min di nav fîstanekî binevşî de mirî
lê hîna evîndar
li te vegerîne.

 

Çavkanî: Fatma Savci. Danê Baranê. avesta. Stembol 2018. Rûpel: 9

Qerez

Çendî min dixwest
Hevîrê demê
Ji arvanê şahiyê bistirêm
Û ji rengên bedewiya te
Keskesorekê…
            Lî ser sîngê asîmên raxînim.
Min dixwest zaroktiya sibehan
Bi tîpên nazdariya te bilîskînim
Û henaseyên buharê
            Di xortaniya xewnên te berdim.
Min pir hewil da
Axîn û nalînan
Ji gewriyên birîndar derxînim
Û di bin latê jibîrkirinê de
            Wan bihelînim.
Min xwest birînên bajaran
Bi deziyê mirovahiyê bidrûm
Rondikên dayîkan
Di nav xêzên helbestê de
            Zuha bikim
Zarokên ku
Li ber kêlikên dayikan rûniştine
Ji şîrê şahiyê venekim
Û şîna peyvê
Bi mizgîniya hêsayîbûnê rawestînim
Qederê…
Qerez bi min kir
Ne tenê xewn û hêvî
Ji tûrikê min daweşandin
Lê…
Sorbûna xwînê
Bi ser çîkdana hêviyan de darivand
Ez bûm hevalê êşê
Û hestên min
Berve hawarên zeytûn
            Û merxên te bazdan.

Çavkanî: Vejîna Kurd. Gulistan Pîr Nabin. Sersera. Çapa yekem 2019. Rûpel: 77-78

Efsaneya Werzan

                                    Ji bo zarokan
 
Hebû nebû
Hêşta kes ji me nebû
Ev cîhan
Depekê şanoyê bû
Çar ekter
Bi rêz hatine ser
Zivistana berfîn
Buhara rengîn
Havîna zêrîn û
Paîza nazdar û nazenîn
 
Zivistanê
Kaxezeka spî
Ji berfa xwe çê kir û
Da destê buharê
Buharê
Bi tiliyên xwe
Kire çîmeneka şîn
Tijî kulîlkên rengîn
Havîn hat û
Hemî çinîn
Hemî di ber kezî û biskên xwe ra kirin û
Rûnişte bin sîbereka hîn
 
Paîz sil bû
Xwe di axê veda
Bû toz û hirr û ba
Kire girî
Bu teqn û herî
Paşî dest da meqesa xwe û
Kezî û biskên havînê
Di binî ra birîn
Esman tûre bû
Birûskek rahêla û got:
„Dubare bikin,
Ev lê nebû!“
 
Ji hîngê were
Şanogeriya van ekteran,
Her eve ye
Ji hîngê were
Em bînerîn û
Bihayê dîtina her carekê
Salek ji temenê me ye.
Û hosa
Zarok mezin dibin
Mezin pîr dibin
Pîr jî
Vê çîrokê bo me dibêjin:
 
Hebû nebû
Hêşta kes ji me nebû
Ev cîhan
Her hebû
Her ev bû.
 
                        Engere
                        18/6/2018

 

Çavkanî: Mueyed Teyib: Gemiyek li Nav Biyabanê. Wêșanên avesta, Stembol 2019, Rûpel: 211-214

Helbest

Wek her car
Derengî şevê dihêt
Wek her car
Min ji nav cihan dihîne der û
Heta berê spêdê
Nahêle ez binivim
Ez nizanim
Kengî û çawa di xew diçim
Lê dema roj
Werîsekî li esmanan bilind dibe û
 
Xuh bi cêhnîkên pencera min da dihête xwar û
Ez çavên xwe vedikim…
Kaxezeka li ser balgehê min hêlay
Wek zeviyeka genimî
Li ber tava buharê
Guliyên xwe dayne bay.
 
                        Dihok
                        10/11/2018

Çavkanî: Mueyed Teyib: Gemiyek li Nav Biyabanê. Wêșanên avesta, Stembol 2019, Rûpel: 141-142

Şervanekî winda

Li Farqînê, kalemêrekî şeht,

pişta xwe dabû dîwarê kela Zembîlfiroş

tûrikê titûna wî li ber wî bû

Qelûna xwe dadigirt û digot:

Ji we heye ev titûn e

Ev biskên kezîzerên çiyayê Kurmênc in

Ji we heye ew qelûn e

Ev kezeba dayika min e ku ev 5000 sal in li ser min dişewite

Ev ne dîwarê kela Zembîlfiroş e

ne jî dîwarê zindana Amedê ye

ev xewn û hêviyên şikestî ne ku bûne

dîwarê poşmanî û girî.

Ey dîwaro

dîwarê şeva min a têkçûyî

şeva tî, şikestî, vêketî

her kevirekî te, mirinekî min e

Hingî hatime kuştin, min rojbûna xwe ji bîr kiriye

Hingî têm kuştin, nema karim gorên xwe yên winda

bihêjmêrim.

                                   Bismil – Amend

                                   13/4/2015

Çavkanî: Hoşeng Osê: fîncana jehrê, Ji rojnivîsên şervanekî winda. Wêșanên avesta, Stembol 2017, Rûpel: 33-34

dadgeh

serbilind im

min serê xwe neçemand

bejna xwe netewand

li ber zaliman

bextewar im

çi hatibe ser sifra min

çi çûbe hinavê min

keda destê min e

an mîrat e

ji malbata min

ne xem e

min ne mal û milk

ne şan û şohret e

ne jî xaniyek bala

koçk bi însanan dagirtî

lê

min fihêt û şerm e

di pêncî û sê saliya xwe de jî

hê bindest

û bê dewlet im

            Semsûr, 2003

BERKEN BEREH, Çemê Baranê (Şi’r). Wêșanên avesta. Stembol 2019, rûpel: 43

Strana Dawiyé

li ser baské pelé payîzî
difirim bi hemû sivikiya xwe
tu tişt ne xema min e
wiha dûrî heyaté

li ser baské péleke spî
difirim bi hemû xeyalén ji bîr bûyî
dibihurim ji asoyén teng
ji hezkirinén erzan
ji éşén sivik

li ser baské bayé ziryané
difirim bi awaz û ji hiş çûyî
dibihurim ji qonaxan yek bi yek
wiha dûrî heyaté
nézikî miriné

fihél dikim hemû kesén ku min dikerixînin.

Çavkanî: Berken Bereh: Dilê Min Palgeh e Ji Ișqê re. Wêșanên Lîs, Diyarbekir 2011, Rûpel: 286