Biratî,
Ne mîna min,
Ne jî mîna te ye.
Min ji te ra got bira,
Bé şuphe.
Her tişté xwe parve kir ji te ra.
Min tim da, qet negirt,
Te tim girt, qet neda.
Ez dilteng, kelgîrî búm,
Dema min tengasiya te bihîst
ú dît.
Tim kir ku xwe bigihînim te,
Derd ú kulén te parve bikim.
Bi biratî,
Kul ú keserén te belav bikim.
Te dît ú bihîst halé min.
Tu carî ji min ra karneketî.
Dema ez biratî hatim cem te,
Te destén xwe diréjî min nekir.
Alîkariyé cîh bihélîne,
Te daf ú dolax hanîn seré min.
Te biratiya min a dilé pak,
Ji bo menfaeta du rojén duné,
Herimand ú xeripand.
Biratiya yek alî,
Çîn neman hanî seré min.
Dîsa jî ez hişyar nebúm.
Min bi nezantiya xwe,
Bi navé biratiya şaş,
Dest bi mafén xwe berdan.
Te bi daf ú hîletî,
Bi navé biratiya şaş,
Mafén min dest min girt.
Ne ez hişyar búm,
Ne jî çavén te yén nebar tér bún.
Mîna hemú şaşitiyan,
Şaşitiya biratiya me jî,
Bi distaré demé hat hérdin.
Kî neheqiyé mal ava kiriye
Ku mala te jî bé avakirin.
Çirúska múma derewiyan.
Hetan seré sibé,
Tu carî neşewitiye.
Biratiya bi rastî,
Ne zaliman,
Ne jî mazlúman,
Tehemmúl dike.
Biratiya me ya şaş bimire jî,
Biratî,
Di navbera caméran da,
Hetan hebúna însaniyetiyé,
Jiyanê didomîne,
Hetan roja qiyameté,
Keleka xwe,
Di behra dilén pak da,
Bi rúmet ú bi dilxweşî
digerîne,
Réwiyén xwe,
Geh vî alî,
Geh wî alî.
Siyar ú peya dike.
Qet jibîr meke!
Biratî,
Xwestina ji bona xwe,
Ji bona birayé xwe jî ,
Xwestine.
Hesen Polat
05.02.2002, Séşem, Hamburg
