Hun wisa dilgeş û kamran in ku îdî
Tevkujîya zarokan jî nikare we xemgîn bikê
Ma ne em bûn ku me nalîna mezlûmekî
Zelzeleke cîhanî qebûl dikir ji bona herkesî
Berê mirî nefesa xwe ya dawî didan û dimirin
Li Helepçê zarok ji vê jîhatin mehrûmkirin
Dayîkno we çima em nefetisandin hengama welidandinê
We çima em mehkûm kirin ku em bibînin vê rezaletê
Ew ku çîya nikarin rahêjin vî barî, ma çawa
Wê rahêjin milê me van hemû tabûtan bi carekê
Hîroşîma, Veyetnam, Efxanistan, Filistîn
Têr nekir xwîna zarokan Dehhakê demê
Heyf e ku em bi qasî Kawa jî nehatin ku Kawa mir
Lê Dehhak hezeran Dehhakan welidand bi carekê
Bila bigrî welatê Selahaddînê binavûdengê min
Bila bigrî Qudsa Ezîz li ser vê qederê
Gelo em çawa dijîn di bin vê zîlletê de çawa
Mîna keriyek kerr, keriyek lal, keriyek kor
Bila di mejiyê me de rabê qîyamet eger wê rabê
Yan raperînek birûmet, yan bila tevkujîyek giştî biqedê
Gulan 1988
Çavkanî: Sabah Kara;
MERSÎYEYÊN ROJHILAT. Çapxaneya Nûbihar, 1998 Nîsan, Stembol
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen