ÇÎROKA ME

Hatin

Şevereş bû

            û şevek tarî

Wek kuliyên berfê, ji esman

-Mîna risasê giran

            û mîna risasê sar-

Bi lezek dijwar

            mirin

                        dibarî.

Em çil mal bûn di gund de

Çil mal:

Bav, bira dê xwişk,

Ap, xal,

Xaltî û met

Bapîr û nevî

Gişk

Mîna xelekên rêzilê

Em hişk

          em hişk

bi hev ve bûn

Û em,

Heft rojî û heftê salî…

Hatin

Di beyaniya derewîn de

Nehiştin ku zeraqê Rojê

            di kûreya xwe ya germîn de

Biqijile.

Nehiştin stranên keçên xama

Bi bûkanî binizile

            li cobaran

Û hûn zanin?...

Nehiştin ku van sûtalên heft salî

Ji niha pêde hêlekanên xwe çêkin

Û hêla bin

            li gulyê daran.

Hatin

Bi rext û tifing û mîtralyoz bûn

Hatin

Bêpar bûn ji dilovanî

Ji aliyê mehrebanî ve

                        piştxûz bûn.

Em çil mal

-Bav û dê

            xwişk û bira,

                        ap û xal

Em giş

Kal û sûtal-

Kirin kadîna kayê,

            di mizgeftê de:

Şev bû

Şevereş bû

Zimanên pêtan pir-çiqulî

Diqelaştin kezeba şevê

Û dibiraştin dilê wê

            tanîn xwarê

Di serê nikulê singuyan de

Gurçik dipirpitîn hevalo!

Çavkanî: Rojen Barnas. Kadiz. Wêşanên Nûbihar. Stenbol 2013. Rûpel: 55-56