Nas / Na / Me

Nas

di heyva rezberê de mabû

bermahiya helbestekê.

li keleha jorîn,

di nava qulên maran de,

şîn hatibûn kincên rengneftî

ên cesednasan.

Na

serkêşiya jiyanê dikir

dûrikên bixwînî

û dibû strana herî dirêj.

na.

û digotin:

em ê nalenalên xwe

her û her bizeliqînin

bi wêneyan ve!

Me

Pendên wan

em lewitandibûn

bi pûngan.

me

nasnameya xwe

ji bin şikêran

û ji qulên maran derdixist.

                                               Sibata 2013an / Mersin

Çavkanî: Dîlber Hêma; Nas – Na – Me,  Stenbol 2015, Weşanxana avesta,  rûpel: 15-17

Do

Do…

Dîsa tu,

Hatî bîra min.

Şev reş bû,

Tarî…

Tarîstan.

Dîsa deriyên derdan,

Li min vebûn,

Ji kulan re,

dil bû nîşan.

Do…

Dîsa min,

Qutiya dil,

Ji te re vekir.

Û ez,

Bi xiyalan re,

Ketim şer,

Bi evînên,

Mirî,

Û nîvcû re,

Min kir ceng.

Qêrîna min,

Bihîst kerran,

Dîsa te serî neda,

Û ne jî,

Ji te derket deng.

Çavkanî: Felat Dilgeş; Bi xatirê te zimano Stenbol 2014, Çapa duyem, Weşanxana Nûbihar,  rûpel: 68-69