name…

şorbenîsk min ji bîr kir

tilîşewitî, hevrêşk û meyîr…

ji xwezîya

tasek dims li ber min bûya

niha li vir…

lo esker çi dikir bela bikira!..

bi min re ma.

-newê gorê baş e-

hisreta qeraş aş e

ya min şal û şapik…

taldeya tehtek Gebar de niha

min pal dabûya

nanek tenûrê ji hebûya

azad bûma hê çêtir;

ji xwe bindest im…

ez bêjim, têm çavên te“

niha şil in…

û destên te binmil in, xwîşka min

silavan ragîhin xwarzîyê min

bêje, „xalê te diramûse,

têr têr tê enîya te“-

û li ber mekeve

li ber min jî

ma ez xalê kê me?

ne… te digot, „çi mêr e!“

-berxê nêr ji bo kêr e-

êşa xwe mexe dilê xwe

sibehekê rabe xwîşka min,

bi ser wî bajarokî di bidêre…

birayê te…

Çavkanî: Arjen Arî; ramûsan min veşartin li giliyekî, weşanxaneya avesta, Stembol 2000