tunetî ye

roj diqede

                tu şewilî yî

dikevî rê

                tê û digihî malê

biçûkên te tên pêşîya te

çavên wan li şekirekî ye

                an piskivêtekî ye

                an jî poşetekê fekîyan

tunetî ye

hebek ji wan jî tune

te  destên xwe li ber xwe de berdaye

tu li wan dinêrî ew li te

bayê hûznê jî firûziyan dide li dorê te

tunetî ye

bila bibe

destên xwe di serê wan de bîne

destên wan bigre û bikene qenebe

an jî rûne,

ji hevalekî xwe re

                ku cîhekê dûr e

namayekê binivîse

qala bayê hûznê bike

behsa çîroka tunetiyê bike

îşev ew jî bes e

di cihê xwe bigire…

                            tîrmeh/1998/stenbol

Çavkanî: Sidîq Gorîcan; Şev û Roj Berbiqa li ser avê me, Stenbol 2012, Weşanxana Nûbihar