ROJ HEYE

Xem û xeyalan

Datînim bin serê xwe

Divê ku ji bîr nekin

Bi tesbîhê vedikim

Kul û kesera

Roj heye ku min bivê

Roj heye ku vêkeve

Ji çirûska dil

Xitêra ferehiyê

Ronahiyê ramîsim

Di brandina

Tarîstanê de.

Çavkanî: Rojen Barnas. Kadiz. Wêşanên Nûbihar. Stenbol 2013. Rûpel: 204

Nas / Na / Me

Nas

di heyva rezberê de mabû

bermahiya helbestekê.

li keleha jorîn,

di nava qulên maran de,

şîn hatibûn kincên rengneftî

ên cesednasan.

Na

serkêşiya jiyanê dikir

dûrikên bixwînî

û dibû strana herî dirêj.

na.

û digotin:

em ê nalenalên xwe

her û her bizeliqînin

bi wêneyan ve!

Me

Pendên wan

em lewitandibûn

bi pûngan.

me

nasnameya xwe

ji bin şikêran

û ji qulên maran derdixist.

                                               Sibata 2013an / Mersin

Çavkanî: Dîlber Hêma; Nas – Na – Me,  Stenbol 2015, Weşanxana avesta,  rûpel: 15-17

Do

Do…

Dîsa tu,

Hatî bîra min.

Şev reş bû,

Tarî…

Tarîstan.

Dîsa deriyên derdan,

Li min vebûn,

Ji kulan re,

dil bû nîşan.

Do…

Dîsa min,

Qutiya dil,

Ji te re vekir.

Û ez,

Bi xiyalan re,

Ketim şer,

Bi evînên,

Mirî,

Û nîvcû re,

Min kir ceng.

Qêrîna min,

Bihîst kerran,

Dîsa te serî neda,

Û ne jî,

Ji te derket deng.

Çavkanî: Felat Dilgeş; Bi xatirê te zimano Stenbol 2014, Çapa duyem, Weşanxana Nûbihar,  rûpel: 68-69

ku çemek

ku çemek bajarekî bike du şeq

dê biponijin taxên dûr li ser şevê

tu ji kîjan alî yî

ku deryayek xwe bispêre çiyayekî

dê reşî her meyla bayî bike

tu li kîjan alî yî

ku ewrek têkeve nava erd û esmanan

dê ziman bilebite di devê berşîrekî de

tu ji kîjan peyvê yî

ku cudayî bi evînekê bigire

dê bîranîn şûrê xwe tûj bikin

tu ji kîjan devê şûrî yî

Çavkanî: Selim Temo; Keştiya Bayê, Stembol 2018, çapa duyem, Wêşanên Dara, rûpel: 38

stiran û helbest

piştê her stiranekê

            ku bi zarokan re digirî

            û bi çivikan re difire

piştê her melodoyekê

            ku dil û xeyalê dixe rêwîtiyê

            û berê wan dide dem û diyarên bihûrî

helbest her û hey amade ye

            ku biteqe ji qelbê min ê zelzeleyî

            wek çiyayên hinavpizot

            wek çiyayên gewrîsor û pêtlêdayî

                                                                         berfanbar2011diyarbekîr

Çavkanî: Sidiq Gorîcan; Şev û Roj Berbiqa li ser avê me, Stenbol 2012, Weşanxana Nûbihar,  rûpel: 182

NASNAME

Nasnameya min di devê min de

Derya min a fikr û tesewirê

Hişê min jê hêzê distîne

Bilindî û kûrî pê

Teşe didin pêlên fikrê.

Nasnameya min di devê min de

Dayîna dê û bavê min

Ne pasaport e ku bê çirandin

Ne kaxiz e ku tu bavêjî

Nasnameya min di devê min de

Kes nikare bistîne ji min

Zimanê min î şîrîn û nazik

Zimanê min î çoris û tûj

Nasnameya kesîtiya min

Nerm e geh, geh bi girrik

Nasnameya min di devê min de

Zimanê min î bav û kalan.

Çavkanî: Rojen Barnas. Kadiz. Wêşanên Nûbihar. Stenbol 2013. Rûpel: 300

Şîret

mirin ji seriyek pîvaz erzantir e, dizanim

bajêr xwe spartiye kirasê xwe

lew her dil dixewire

lê

bi tenê kêlîkek be jî jiyan

berê demançeyê li eniya te be jî

wext heye ji evîniyê re

Xelîlê Menîcê!

bi biryar be, bi rik

ne navê xwe biselmîne

ne bide bacê

hingê heft deriyên bihuştê

vekirîne ji te re

wekî çil caran çûbî hecê

Çavkanî: Berken Bereh: Dilê Min Palgeh e Ji Ișqê re. Wêșanên Lîs, Diyarbekir 2011, Rûpel: 128

Helepçe

em bi hev re mirin mirovno!

pênc hezar însan

ne şînahiya esmanan

ne xweşikbûna kulîlkan

herikîna çem û robaran

û ne jî berbangên awaz çivîk xema me ye êdî.

stranên me yên evînî rawestiyan

lê negerin

naxuye

di bîbikên me de jiyan

ji toza ewrên zer û bêhna sêva riziyayî zêdetir.

jixwe em xizmên hev bûn

xewn û xeyalên me wek hev

em bi hev re mirin

pênc hezar însan.

Çavkanî: Berken Bereh: Dilê Min Palgeh e Ji Ișqê re. Wêșanên Lîs, Diyarbekir 2011, Rûpel: 73

Rojên Derbaz

Rojên min ên derbaz bûn,

Ber nadin dawiya min.

Her çiqas jibîr bikim jî,

Dîsan tên ber rêya min.

Hinek caran pelek zêrîn,

Yek caran qaytînek narîn,

Carcaran dengek bi nalîn,

Wan dîsan tîne bîra min.

20.06.2002, Berlin

Hesen Polat

ÇÎROKA ME

Hatin

Şevereş bû

            û şevek tarî

Wek kuliyên berfê, ji esman

-Mîna risasê giran

            û mîna risasê sar-

Bi lezek dijwar

            mirin

                        dibarî.

Em çil mal bûn di gund de

Çil mal:

Bav, bira dê xwişk,

Ap, xal,

Xaltî û met

Bapîr û nevî

Gişk

Mîna xelekên rêzilê

Em hişk

          em hişk

bi hev ve bûn

Û em,

Heft rojî û heftê salî…

Hatin

Di beyaniya derewîn de

Nehiştin ku zeraqê Rojê

            di kûreya xwe ya germîn de

Biqijile.

Nehiştin stranên keçên xama

Bi bûkanî binizile

            li cobaran

Û hûn zanin?...

Nehiştin ku van sûtalên heft salî

Ji niha pêde hêlekanên xwe çêkin

Û hêla bin

            li gulyê daran.

Hatin

Bi rext û tifing û mîtralyoz bûn

Hatin

Bêpar bûn ji dilovanî

Ji aliyê mehrebanî ve

                        piştxûz bûn.

Em çil mal

-Bav û dê

            xwişk û bira,

                        ap û xal

Em giş

Kal û sûtal-

Kirin kadîna kayê,

            di mizgeftê de:

Şev bû

Şevereş bû

Zimanên pêtan pir-çiqulî

Diqelaştin kezeba şevê

Û dibiraştin dilê wê

            tanîn xwarê

Di serê nikulê singuyan de

Gurçik dipirpitîn hevalo!

Çavkanî: Rojen Barnas. Kadiz. Wêşanên Nûbihar. Stenbol 2013. Rûpel: 55-56

koçerê

çengek din min vexwara…

dildarê kaniyê wê me,

der dibin ji tehta,

spî,

zelal,

qir qeşa,

qir-qeşa ye ava kaniyên welatê min…

ku asik diçêrin, kerî…

ref ref kew têne ser wan

û şivan li bilûrê dixe

bêrîvanî têhn, kerengvanî westayî

xwe berdidin dora wan…

te, pûng diye,

nedîbe te bihîstiye…

ya navê kevzêş

keçikekê çizmazk daye hev

yeka din ji tolikê tê

xortekî pişt daye tehtê

evîndar,

qîr dike, „koçerêêê!“

koçerê,

bi te re koçer bûma!

bi te re têr bûma, birçî bûma

girtî bûma, kuştî bûma…

li van axan, koçerê lêêê

bela ne penaber bûma!

Çavkanî: Arjen Arî: ramûsan min veşartin li geliyekî, weşanên avesta, 1999, rûpel: 55-56